Cécile is directeur van de Nederlandse vestiging van ingenieursbureau Arcadis (2.300 fte). Ze vertelt dat Arcadis al minstens een decennium geleden is gestart met veiligheidsdenken én dat het bedrijf zich nu onderscheidt doordat de kilometervergoeding voor lopen of fietsen gelijk gesteld is aan de autovergoeding.

Trap op met hoge hakken

"Denken in veiligheid is iets waar we als organisatie al minstens 10-12 jaar geleden mee zijn gestart. Onder meer daartoe uitgenodigd door opdrachtgevers vanuit de olie/gasindustrie zoals Shell. Zo herinner ik met dat bij de start van een leiderschapssessie jaren geleden onze toenmalige CEO refereerde naar een situatie van een vrouw met hoge hakken die met een volle tas met allerlei papieren de trap opliep zonder de leuning vast te houden. Die vrouw, dat was ik!

Kijk, wij hebben als Arcadis de filosofie dat het denken in veiligheid op kantoor begint; niet op de bouwplaats. Dus bij de ontwerpers en bij het management. Die moeten in alles wat ze ontwerpen, inrichten, hun plannen, hun tekening etc. dat veiligheidsdenken een prominente plek geven. Want laten we wel wezen: dáár begint de keten! Zo hebben we veel gewerkt op het spoor voor onder meer Prorail met de slogan: ‘een veilig spoor begint op kantoor’. En natuurlijk is dat veiligheidsdenken dan ook geïntegreerd in ons totale mobiliteitsbeleid. Om die reden willen wij ook niet dat onze collega’s (maar ook onze opdrachtnemers) bellen in de auto. > Voor Arcadis rij je mét gordel, zónder drank en zónder telefoon.

Kantoren naast ov-locaties

"Ons mobiliteitsbeleid leunt ook erg op het besluit wat wij ook al een flink aantal jaren geleden genomen hebben en dat is de plaats waar onze kantoren zijn gesitueerd. Traditioneel was dat vaak aan de rand van de snelweg. Nu zijn al onze kantoren gevestigd op steenworp afstand van een intercity locatie. En zal ik je vertellen wat één van onze sterke assets is als werkgever: het feit dat onze collega’s voor privé gebruik ook de NS-businesscard mogen gebruiken. Daarmee is nut en noodzaak om te denken in termen van een auto als je mobiel wil zijn aanzienlijk verlaagd. Wat ook tot uiting komt in de omvang van ons wagenpark. Wat in de loop der tijd drastisch is afgenomen. Allemaal fosielvrij overigens!"

Kijk hieronder het radio-interview met Cécile tijdens de Business Mobility Week terug.

Vitaal en duurzaam

"Bij de inrichting van ons nieuwe mobiliteitsbeleid hebben we ons laten leiden door vitaliteit en duurzaamheid. Waarmee we eerst lopen en fietsen stimuleren, daarna OV en pas als laatste de auto. En als je al auto moet rijden dan wel electrisch. Dat komt dus veel overeen met het Vlaamse STOMP-model. Wat begint met Stappen (= lopen), dan Trappen (= fietsen), O staat voor OV, M staat voor Mobility as a Service (MaaS) en de P (als laatste!) staat voor particulier vervoer (= auto). Waarmee je dus prioriteit geeft aan meer duurzame vormen van mobiliteit; maar ook aan vitalliteit. Wat wij ook geïmplementeerd hebben in onze km-vergoedingen: lopende of fietsende km’s krijgen dezelfde vergoeding als auto-km’s. Voor een organisatie als Arcadis die opdrachtgevers adviseert hoe je bereikbaarheid en leefbaarheid kunt stimuleren volstrekt logisch om dat zelf dan ook toe te passen!"

Drie type werkplekken

"Natuurlijk is hybride werken, spitsmijden én afvlakken van de dinsdag-donderdag-piek een onderdeel van ons bewuste mobiliteitsbeleid. Gemiddeld genomen werkt men ongeveer de helft van de tijd thuis. Wat dan óók vraagt om een andere inrichting van onze kantoren. Waarbij we inspelend op behoeftes de drie type van werkvormen onderscheiden: stilte plekken (= geconcentreerd werken), sociale ontmoetingen (= brainstorm- en projectgroepplekken) en meetings (= vergaderingen). Wel zien we grote verschil in hoe senioren hun werk inrichten (werken meer thuis, betere woonomstandigheden, kinderen vaak de deur uit) ten opzichte van junioren (komen graag naar kantoor omdat het thuis lastiger is om te werken gelet op woonomstandigheden of kinderen). Daar moeten we nog een betere balans in zien te krijgen, vooral omdat de mix tussen ervaren en minder ervaren collega’s (meester/gezel) zo relevant is voor de kwaliteit van ons werk."

Happy cows give more milk

"We krijgen nog wel eens de vraag wat onze business case is. Kijk, uiteraard kost dit geld. De investeringen die we doen in onze regelingen - km-vergoedingen, NS-businesscards, leaseauto’s, herinrichting kantoren, thuiswerken, vitaliteitsbeleid etc. - zijn fors. Dan praat je toch al snel over een paar miljoen per jaar. Maar dat levert ook veel voordelen op, vooral in de geest van ‘happy cows give more milk’.

Tevreden collega’s performen beter bij onze klanten, hebben lager ziekteverzuim, minder verloop, enzovoort. Voor een organisatie zoals wij waarbij onze mensen ons asset is niet onbelangrijk! In onze werknemerstevredenheidsonderzoeken hebben we ook echt vooruitgang gezien. En dan hebben we het nog niet over onze maatschappelijke rol. Waar ook wij als werkgever onze bijdrage aan te leveren hebben. Hoe we dit gedrag stimuleren bij onze ketenpartners bijvoorbeeld. En natuurlijk heeft dan z’n effect op onze positionering als organisatie, hoe klanten en (toekomstige) werknemers naar ons kijken. Dit gedrag past gewoon bij ons!"